Türkiye’nin önündeki en büyük eşik, hukuk eşiğidir. Bugün “çözüm süreci” diyerek tarif edilen sorunlar yumağı, özünde bir hukuk meselesidir. Anayasal çerçevede, eşit yurttaşlık temelinde ve hukukun üstünlüğüne dayanmadan kalıcı bir çözüm mümkün değildir.

Bu bağlamda değerlendirirsek:

Selahattin Demirtaş’ın hâlâ içeride tutulması, Ahmet Türk’ün seçilmiş belediye başkanıyken görevden alınması, Ekrem İmamoğlu’nun yargı kıskacına alınması… Bunların hiçbirinin hukuki bir zemini yok. Toplum da bunun farkında. Hukuk, siyasi rekabetin sopası değil; herkes için güvence olmalı. Çünkü başka çare yok.

Hukuksuzluğun bir başka sonucunu 19 Mart’ta Ekrem İmamoğlu’na yönelik yargı operasyonunda gördük. Bir anda Merkez Bankası’ndan ciddi miktarda döviz çıkışı oldu. Türkiye, büyük bir ekonomik krizin eşiğine geldi. İktidar, İstanbul’a kayyum atamaktan son anda vazgeçti. Çünkü ekonominin duvarı, hukuksuzluğun önüne dikildi. Bu tablo gösterdi ki hukuk sadece adaletin değil, ekmeğin de teminatıdır.

Yol yakınken, bu hukuki krizle birlikte ekonomik krizi de daha fazla derinleştirmeden; Ahmet Türk’ün görevine iade edilmesi, Selahattin Demirtaş ve Ekrem İmamoğlu’nun özgürlüklerine kavuşması, toplumu rahatlatacak, geleceğe umut verecek en hayırlı adımlardan biri olacaktır.

Eğer bu adımlar atılmazsa, halk desteğini kaybetmiş olan bu iktidar; belki yarın, belki yarından da yakın bir gelecekte, yarattığı hukuksuzlukların sonuçlarıyla yüzleşmek zorunda kalacaktır. Çünkü halka dayanmayan bir iktidar, hukuku sopa gibi kullanarak ilanihayet varlığını sürdüremez. Bunu sürdürmeye çalışanlar da bilir ki, bir gün hukuk herkese lazım olur.

Üstelik dünya değişiyor. Amerika ile Avrupa arasındaki ayrışma, Türkiye için bir fırsat olabilir. Ama bir şartla: Türkiye hukuk devleti olursa. Avrupa’yla güçlü bağlar kurmanın, ekonomiyi düzlüğe çıkarmanın, içeride toplumsal barışı sağlamanın tek yolu hukuktur.

Hukuk sadece adalet değil, ekmeğin de güvencesidir. Yani: Ne kadar hukuk, o kadar ekmek.